Πάντα με ιντρίγκαρε η ιδέα της φυλής(tribe) και η αρχηγία αυτής. Ειδικά στο χώρο αυτό που βρίσκομαι(Αραβία), η έννοια αυτή είναι πολύ ζωντανή και αληθινή και καθόλου κεκαλυμένη κάτω από διαφορετικές ονομασίες. Όσο γυρίζω τον κόσμο και βλέπω και διαβάζω για την παγκοσμιοποίηση που τρέχει με πολύ γρήγορο ρυθμό, αντιλαμβάνομαι ότι η ιδέα ‘φυλή’ (κάθε είδους φυλή) θα γίνεται όλο και πιο έντονη. Μέσα σ’ ένα αχανή πλανήτη χωρίς σύνορα, οι άνθρωποι νοιώθουν όλο και πιο πολύ την ανάγκη να συνδέονται σε μικρές ομάδες ώστε να μοιράζονται ίδιες ιδέες, ίδιο τρόπο επικοινωνίας και ένα αρχηγό να τους οδηγεί. Η κινητήριος δύναμη αυτής της ανάγκης ίσως να είναι το αίσθημα της ασφάλειας που δημιουργεί το μοίρασμα και η καθοδήγηση.
Το βιβλίο του Edward Henderson με τίτλο “This strange eventful History ” -γύρω από την ιστορία της περιοχής της Αραβικής Χερσονήσου και συγκεκριμένα των Εμιράτων – περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο την δομή των διαφόρων φυλών της Αραβίας και εξηγεί τις έννοιες “φυλή και αρχηγία” και των απαιτήσεων της τελευταίας(οι οποίες στα Αραβικά περιγράφονται με μία μονο λέξη “Μuruwah”).
Kαι επειδή νομίζω ότι είναι ένα θέμα πολύ επίκαιρο αυτή την στιγμή όσον αφορά την πολιτική σκηνή όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, παραθέτω παρακάτω τα λόγια του Henderson:
“Υπάρχουν πολλές διαφορετικές φυλές στην Αραβία, άλλες είναι εντελώς καθιστικές και άλλες νομαδικές.΄Ολες έχουν αναπτυχθεί πάνω στο ίδιο πρότυπο. Οι λεπτομέρειες αλλάζουν αλλά το πρότυπο παραμένει. Μια φυλή, παραδείγματος χάρη εντάσσεται σε άλλες φυλές που έχουν δυνατή αρχηγία. ΄Αλλη μπορεί να διαιρεθεί σε μικρές περιφέρειες λόγω έλλειψης δυνατών προσωπικοτήτων. Δεν χάνουν όμως την ταυτότητά τους όταν γίνονται τέτοιες αλλαγές τουλάχιστον για μερικά χρόνια. Οι βεδουίνοι(κάτι πολύ παράδοξο) είναι ξεχωριστοί για το αίσθημα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας που τους διακατέχει. Κανείς δεν τους δίνει διαταγές, αλλά η φυλή στηρίζεται στην συνεκτικότητά τους, γιατί χωρίς αυτή θα χαθούν. Οι φύλαρχοι εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον σε αυτόν τον ασταμάτητο αγώνα με το άγριο περιβάλλον και την ανάγκη του να προστατευθούν από τους εχθρούς. Η φυλή θα υπέκυπτε και στους δύο αυτούς κινδύνους εάν το πνεύμα του φύλαρχου δεν του υπενθύμιζε ότι το καλό της φυλής τους έρχεται πρώτο ακόμα και από αυτό το άμεσο δικό του συμφέρον. Πρέπει να θυσιάσει τον εαυτό του για το καλό της φυλής του. Εδώ όχι μόνο η συγγένεια αλλά και το πνεύμα της ανιδιοτέλειας,ανταγωνιστικότητας,ετοιμότητας για θυσία, η οποία ονομάζεται muruwah, είναι το κλειδί. Είναι μια δύσκολη λέξη για να μεταφραστεί καθώς περικλείει έννοιες όπως τιμή, ευγένεια πνεύματος ή ακόμα καλύτερα ιπποτισμός με την έννοια της μεγαλοψυχίας; ζητά τα πιο υψηλά ιδεώδη αλλά την ίδια στιγμή είναι και η πιο υποτυπώδης απαίτηση.Αυτό το ιδανικό πνεύμα μπορεί να βρεθεί κάτω από την έννοια της καλής αρχηγίας, όταν μπορεί αυτή να διαποτίσει όλη την φυλή και όχι απλά να είναι το χαρακτηριστικό ενός καλού φύλαρχου, καθώς μπορεί να είναι μια πολύ φτωχά καθοδηγούμενη φυλή.
———————–
Τhere are many different types of tribe in Arabia. They vary from the totally sedentary to the totally nomadic. They have all developed on the same kind of pattern. Details change, the pattern remains. One tribe may, for example, join up with others under strong leadership. Another tribe may be dividing into its constituent parts because of the absense of a strong personality. They do not lose their identity when these changes are made, or at least not for very many years. The bedouin (which is a paradox) is noted for his feeling of total freedom and independence. No one gives him orders, yet the tribe depends on cohesiveness without which they must perish. The tribesmen are dependent on one another in their ceaseless struggle with the harsh environment and their need for defence against any enemies. The tribe would succumb to both these dangers were it not for the spirit of the tribesman which constantly reminds him that the good of the whole tribe comes before his own immediate interest. He must sacrifice himself at any moment for the sake of this neighbours in the tribe. Here not only kinship but the spirit of selflessness, chivalry, readiness to self-sacrifice, which is called muruwah, is the key. This is difficult word to translate as it has all the meanings attached to the idea of honour, nobility of spirit or, perhaps best of chivalry; it demands the highest ideals and yet at the same time it is the minimum requirement. This ideal spirit can be found under very good leadership, when it may pervade the tribe and not simply be the attribute of the best tribesmen only, as it might be in a very poorly led tribe.
UPDATE : Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, αναρωτιέμαι μήπως από αυτή τη λέξη “Μuruwah” βγαίνει και το δικός μας “Μουρόχαβλος” !
Penelope going global 